Płakowice (Lwówek)
Płakowice są obecnie częścią Lwówka Śląskiego.
fot. lipiec 2009
Płakowice, jako jedna z najstarszych osad, wymieniona została w akcie lokacyjnym Lwówka Śląskiego (1217 r.), wtedy też stanowiły własność miejską. Następni właściciele wsi to rodziny: Raussendorf, Talkenberg (właściciele Podskala), Schaffgotsch, Hohberg i Nostizt, a w latach 1520-1812 lwóweccy joannici. Na przełomie XV i XVI wieku Płakowice przechodzą w ręce Krzysztofa von Talkenberga z Podskala, który rozpoczął budowę nowej siedziby, zakończoną w roku 1550 przez syna Krzysztofa - Rampolda. Dzieje pałacu związane są kolejno z wypadkami wojny 30-letniej (1618-48), wojny 7-letniej (1757-63) i wojen napoleońskich; podczas drugiej bitwy pod Płakowicami (29.8.1813) pałac uległ znacznej dewastacji. Zrabowano wartościową kolekcję instrumentów muzycznych oraz księgozbiór. Ostatnim właścicielem Płakowic był hr. August von Nostitz - Ryhneck z Soboty, adiutant Bliichera, późniejszy generał pruski. W roku 1824 obiekty sprzedano rządowi legnickiemu z przeznaczeniem na zakład psychiatryczny. Do 15 lutego 1945 w pałacu mieściła się filia szpitala dla nerwowo i psychicznie chorych w Bolesławcu. Przebywali tu głównie przeciwnicy Hitlera. Jesienią 1951 roku zakwaterowano w pałacu młodzież z Grecji i Macedonii, a od sierpnia 1953 roku do lipca 1959 - z Korei. Kolejnym użytkownikiem pałacu była jednostka wojskowa. Po wykwaterowaniu wojska pałac pozostał przez długi czas bez gospodarza, co odbiło się na jego stanie technicznym. W grudniu 1992 roku pałac przejęła Wspólnota Kościoła Baptystów. Utworzono tu ośrodek rehabilitacji. Prace remontowe, pod kierownictwem pastora Kena Herweynena z Australii, prowadzone są wyłącznie siłami własnymi. Wiele już zrobiono, ale jeszcze dużo więcej pozostało do zrobienia, m.in. na renowację oczekuje uszkodzony fresk z 1558 roku. (ze strony www.lwowekslaski.pl)
Budowla składa się z trzech dwukondygnacyjnych skrzydeł okalających wewnętrzny dziedziniec krużgankami, których arkady wsparte są na jońskich kolumnach. W narożach znajdują się schody. Od czwartej strony zamknięty jest murem kurtynowym. Na dziedziniec prowadzi brama wjazdowa z portalem, przed którą znajduje się kamienny most przerzucony przez fosę obronną. W lewym narożniku portalu znajduje się medalion z podobizną Rampolda von Talkenberg. Zachowały się także renesansowe zdobienia fasad. (www.wikipedia.org)